“India mahu mengeluarkan minyak sawit untuk mengurangkan pergantungan kepada import.”

Jorhat, India: Priya Ram Duwarah telah menanam 60 anak pokok kelapa sawit di tanah pertaniannya seluas setengah hektar (1.2 ekar) di kampung Mohara di daerah Jorhat di negeri Assam di timur laut India.

Petani berusia 65 tahun itu, yang lazimnya menanam padi dan sayur-sayuran bermusim, menceburi bidang penanaman kelapa sawit September lalu selepas diberi jaminan pulangan tinggi oleh pegawai jabatan pertanian negeri. Walaupun tumbuhan itu mengambil masa empat tahun untuk berbuah, dia berkata bahawa penantian itu berbaloi.

Janji pulangan yang lebih tinggi

Duwarah memberitahu Al Jazeera bahawa menanam padi memperoleh pendapatan kira-kira 40,000 rupee ($478) setahun, jumlah yang “terlalu remeh” berikutan peningkatan inflasi. “Pegawai kerajaan memberi jaminan kepada saya untuk menggandakan pendapatan saya,” memandangkan wilayah itu mempunyai keadaan iklim yang sesuai untuk kelapa sawit dan Duwarah memutuskan untuk menceburi perniagaan itu, katanya kepada Al Jazeera, kelihatan bersemangat tentang tanaman barunya.

Beliau adalah salah seorang daripada kira-kira 1,200 petani di Assam yang telah mengusahakan ladang kelapa sawit dengan impian untuk meningkatkan pendapatan mereka.

Permintaan besar untuk minyak makan

Pada 2014, kerajaan Narendra Modi yang baru dipilih telah menubuhkan Misi Nasional Benih Minyak dan Kelapa Sawit (NMOOP) dengan matlamat menjadikan India berdikari dalam minyak makan. Pada tahun 2021, namanya ditukar kepada Misi Nasional untuk Minyak Makan-Kelapa Sawit dan kerajaan mengumumkan pelaburan sebanyak 110.4 bilion rupee ($1.32 bilion).

India adalah pengimport minyak makan terbesar di dunia. Dalam tempoh dua belas bulan dari November 2022 hingga Oktober 2023, ia mengimport 16.47 juta tan minyak makan, termasuk 10 juta tan kelapa sawit. Itu meningkat daripada import tahun sebelumnya masing-masing sebanyak 14.19 juta tan dan 8 juta tan. Minyak sawit digunakan dalam rangkaian makanan yang dibungkus, serta sabun, kosmetik, ais krim dan produk lain.

Walaupun penanaman kelapa sawit sudah dijalankan di beberapa negeri di selatan India, termasuk Andhra Pradesh, Telangana, Tamil Nadu, Odisha, dan Karnataka, kerajaan Modi memutuskan untuk mengembangkan pengeluaran ke wilayah timur laut negara itu termasuk Assam.

Assam pada mulanya memperuntukkan kira-kira 1,000 hektar (2,741 ekar) tanah pertanian untuk penanaman kelapa sawit. Tetapi dengan potensinya yang besar, Institut Penyelidikan Kelapa Sawit India pada 2014 mengenal pasti kawasan seluas 375,428 hektar (927,703 ekar) sesuai untuk pertanian.

Walau bagaimanapun, di sebalik permintaan jelas untuk minyak sawit dan usaha selama sedekad, perkara tidak berjalan seperti yang dirancang di Assam. Salah satu masalah utama ialah masih tiada kemudahan pemprosesan di negeri ini dan buah-buahan itu diproses di negeri berhampiran Mizoram dan Andhra Pradesh. Kelewatan dalam proses itu dan kerugian yang terhasil telah mematikan petani yang merupakan pengguna awal amalan tersebut.

‘Harapan musnah’

- - iklan - - maklumat lanjut, sila klik

Kimagri Corporation Sdn Bhd

PT 23081, Kawasan Perindustrian Tungzen, 31300 Kampung Kepayang, Perak Darul Ridzuan, Malaysia.
Tel : +605 350 1032
Tel : 012-310 0715 / 016-442 8408
E-mail : kclee@kimagri.com

Website: www.kimagri.com

Josmi Rabha, 54, seorang petani di kampung Dariduri di daerah Goalpara adalah salah seorang daripada mereka. Beliau menanam 65 anak pokok kelapa sawit di atas kira-kira satu hektar (2.5 ekar) ladangnya pada 2016 dengan dijanjikan pulangan yang tinggi.

“Saya membelanjakan kira-kira [100,000 rupee] ($1,200) untuk memasang pagar untuk menghalang haiwan keluar dan juga memasang pam untuk pengairan air bawah tanah” walaupun bil airnya meningkat, Josmi memberitahu Al Jazeera.

“Tumbuhan itu mula berbuah pada 2021. Kami menjangkakan pulangan yang tinggi. Tetapi semua harapan kami musnah selepas kami tidak menemui mana-mana pasaran untuk menjualnya kerana tiada siapa yang datang untuk membeli daripada kami,” kata Josmi.

Buah itu mula reput jika tidak diproses dalam tempoh tiga hari dan orang tengah menyedari dilema itu menawarkan mereka kadar yang rendah, katanya. “Ketiadaan kilang pemprosesan minyak di Assam hampir membunuh perniagaan kami,” katanya, sambil menambah bahawa kini dia menghadapi masalah mengatur dana untuk mengalihkan loji dari tanahnya.

Anak lelaki Rabha, Debajyoti Rabha, 34, seorang guru di sebuah sekolah tempatan, juga menceburi perniagaan itu untuk menambah pendapatan keluarganya, tetapi hasilnya telah menghancurkannya.

“Kelapa sawit adalah tanaman yang memerlukan banyak air dan telah membunuh semua tanaman lain,” yang dia telah menanam selingan dengan kelapa sawit berdasarkan cadangan pegawai kerajaan, kata Debyajyoti. “Kami bercadang untuk membersihkan tanaman kelapa sawit dari ladang kami, tetapi dahannya kukuh dan kami perlu mengupah tenaga tambahan untuk melakukannya. Ini adalah perkara yang merugikan kami,” tambahnya.

Walaupun suatu ketika dahulu 70 petani di kampung itu telah menandatangani idea penanaman kelapa sawit, kini hanya tinggal 10 orang sahaja kerana semua orang telah berputus asa, katanya.

Pratul Chandra Rabha, 40, seorang lagi petani di kampung yang sama turut menyalahkan harga murah yang ditawarkan menyebabkan petani hilang minat untuk mengusahakannya.

Tiada harga sokongan minimum (MSP) daripada kerajaan dan orang tengah telah menawarkan mereka enam rupee ($0.072) sekilogram untuk buah, jauh lebih rendah daripada harga yang diminta 15 – 16 rupee ($0.19) sekilogram.

“Setiap pokok mengeluarkan 15 – 20kg buah dalam jarak 20 hari, tetapi di manakah pembeli? Saya tidak serius mengenai penanaman kelapa sawit lagi dan hampir meninggalkannya,” kata Rabha kepada Al Jazeera.

Dipak Kumar Pathak, penolong pengarah jabatan pertanian di Goalpara mengakui penurunan dalam penyertaan petani dan kawasan ladang yang telah berkurangan kepada 700 – 800 hektar (1,730 – 1977 ekar) daripada 1,511 hektar (3,734 ekar) pada 2014.

“Ketiadaan pengangkutan tanaman yang betul ke unit pemprosesan dan penglibatan orang tengah nampaknya menjadi sebab terbesar di sebalik kemunduran”, kata Pathak.